Mijn lichaam zakte als lood in mijn matras wanneer de wekker me wekte. Tranen lagen dik op mijn wimpers en wanneer ik in de spiegel keek zocht ik al starend naar mijn uitstraling. Het stromende water van de douche deed haar best me op te krikken maar wanneer ik na het ontbijt klaar was voor de dag, voelde ik het lood mijn benen weer vullen. Mijn lichaam vroeg om rust maar het net opgestarte volwassen leven vertelde me te gaan werken.
Na een schoolleven waar ik mezelf kon zijn en diepe vriendschappen ontstonden, bracht het volwassen leven me in de war. In de ‘echte’ wereld moest ik me voor mijn gevoel toch anders voordoen dan dat ik was, om aan de verwachtingen van de maatschappij te voldoen. Zoals die ene keer dat ik in een winkel werkte waar ik me wou focussen op te klant vanuit mijn hart terwijl ik geforceerd werd ingestudeerde zinnen te gebruiken. Met het creëren van een schild om me heen, om mezelf te beschermen, verloor ik mezelf zonder het te beseffen. Het was 2017 toen mijn innerlijke alarmbel begon te rinkelen...
"Met het creëren van een schild om me heen, om mezelf te beschermen, verloor ik mezelf zonder het te beseffen."
Omgekeerde wereld Ik weet het nog goed.. Een lichte tinteling verspreidde zich over mijn lichaam. Ik had het gevoel dat ik wegzakte; tranen stroomden en ik had een onregelmatig ritme in mijn ademhaling. Mijn gedachten sloegen op hol en niets kon me op dat moment sussen. Een paniekaanval. Ik had al eerder een paniekaanval gehad, en mijn vlucht-vecht-vries-reactie deed er alles aan om te voorkomen dat ik in dezelfde situatie zou belanden als tijdens mijn eerste paniekaanval. Ik wilde doorzetten en de angst overwinnen. Ik probeerde mijn leven “gewoon” door te leven, dwars door de angst heen. Maar mijn lichaam dacht er anders over en zorgde ervoor dat ik thuis moest blijven. Het ging niet meer.
Op het moment dat je lichaam zo duidelijk van je vraagt om te rusten, dat het zo duidelijk signalen geeft dat er een disharmonie is tussen fysiek en mentaal, dan is dit een teken dat je energie weg is. Ik noem dat ook wel mijn innerlijke vlam. Die vlam, die was gedoofd. Het is je innerlijke alarmbel die bijna uitroept om naar haar/hem te luisteren.
"De rush van het leven had mijn innerlijke stem gesust."
Door de eeuwen heen is het ons aangeleerd om door te zetten. Dit kan je herkennen in een situatie waarbij je gevoel zegt het niet te doen maar de maatschappij je forceert dit wel te doen om te overleven, “omdat iedereen dit zo doet en het dus zo hoort" waarbij de gedachte opkomt, "ik zal dit dan ook doen anders hoor ik er niet bij”. De rush van het leven had mijn innerlijke stem gesust; ik negeerde het zelfs. Met als gevolg dat mijn energie gedoofd werd en ik een burn-out kreeg. Mijn burn-out, mijn uitgedoofde vlam vroeg om rust. Om aandacht. Zodat ik weer mezelf kon zijn, net als vroeger. Een gedoofde vlam is gedoofde waarheid. Een omgekeerde wereld, is het niet?
Burned out Ik startte mijn avontuur van heling met tuinieren. Ik maakte een vijver. Ik houd zo van het geluid van water dat ik dat dichter bij wou hebben! Het was zo fijn voor mij, om te creëren in de tuin, om leven te ontwikkelen. Om naar het geluid van het water te luisteren. Ik begon onkruid te wieden om plaats te maken voor voedsel en bloemen. Bloemen die de bijen en insecten voeden, die dan weer op hun beurt voor onze zuurstof zorgen. Met het werken voor en met leven, kwam er energie los; werd mijn nieuw vlammetje geboren.
Mijn geliefden steunden me enorm en ik kreeg de ruimte en tijd voor dit proces. Ik werd me bewuster van alle aspecten van herstellen en wist dat alles hierin samen hing. Ik liet me zowel fysiek als emotioneel, mentaal als energetisch onderzoeken zodat ik de onderliggende thema’s en de oorzaak van de eerste paniek aanval kon (h)erkennen. Ik kwam er achter dat ik nog net een klein beetje energie in me had; dat ik nog net wist waar ik wel en niet energie van zou krijgen. Dat ik nog net mijn vlam wat voelde flikkeren af en toe. Ik was dus niet helemaal opgebrand..
Heling vraagt tijd en ruimte Tijdens mijn herstel stuitte ik op een aantal onderliggende aspecten, waarvan ik merk dat er weinig over gesproken wordt en/of die vaak niet onderzocht worden. Toch speelde ze bij mij een grote rol; ik deel ze hieronder met je:
Emotioneel kan je vlam gedoofd worden doordat je te veel en te lang blijft incasseren, je niet gehoord of begrepen wordt, oude trauma’s die opkomen en willen gehoord en geheeld worden, patronen die doorbroken willen worden, te veel aan nepheid (te veel maskers op in je omgeving of zelf ter verdediging), je jouw droom of passie niet volgt, etc… Je kan dit heel lang volhouden, maar op gegeven moment heb je gewoon geen energie meer over.
Energetisch kan je vlam gedoofd worden met een te veel aan prikkels, die er dan weer niet bij kunnen wanneer er veel van het emotionele naar boven komt, je neemt energetisch veel over van een ander, hooggevoeligheid, je voelt aan wat er in de wereld gebeurd, etc… Je hebt kortom geen rust meer om al die prikkels (de we dagelijks krijgen) te verwerken. Je slaat ze allemaal op.
Mentaal kan je vlam gedoofd worden door het gebrek aan verwerking, wanneer je dingen weg stopt, niet diep genoeg kan slapen waardoor je hersenen niet in balans zijn en goed kunnen communiceren, een emotionele vlaag van onverwerkte dingen die naar boven komen, etc…
Fysiek kan je vlam gedoofd worden door een disbalans, een te veel of te weinig aan beweging voor je lichaam (voel goed aan hoe jouw lichaam wil bewegen, yoga, joggen, wandelen of liever een vechtsport?), voeding waarvan je lichaam subtiele hints geeft dit niet te kunnen verteren, etc…
Pas toen ik het emotionele, energetische, mentale en fysieke bij elkaar nam en de puzzelstukjes legde merkte ik dat het allemaal samenhangt. Wanneer je je goed voedt, blijven je stoffen en fysieke lichaam in balans, wanneer je emotioneel toelaat om te verwerken, blijf je mentaal beter in balans enzovoort. Bij het herstellen van een burnout is het zo belangrijk om naar de oorzaak te gaan kijken en echt te herstellen in plaats van een pleister op de wonden te plakken.
"Het avontuur van herstellen was pijnlijk, frustrerend en bracht veel verdriet naar de oppervlakte."
Een bron van energie Het avontuur van herstellen was pijnlijk, frustrerend en bracht veel verdriet naar de oppervlakte. Het herstel had zijn ups en downs en soms leek het alsof er geen einde aan kwam. Maar ik ben zo dankbaar omdat ik weet dat ik zonder dit avontuur nog verder van mezelf was gevlucht en dat ik nu niet zou zijn wie ik ben.
Nog steeds blijf ik helen en leren en heb ondertussen al veel begin en eindes gehad. Maar aan elk einde is een nieuw begin, de cirkel van het leven. Voor de beelddenkers en liefhebbers van oude Griekse mythologie onder jullie: net zoals de feniks vol energie en innerlijke kracht herrijst uit zijn eigen opgebrande assen.
Een burn-out is dus voor mij het gevolg van mijn opgebrande vlammetje. Ik denk dat ieder kind een vlammetje heeft dat volop wakkert. Maar om die vlam vervolgens in leven te houden, is het belangrijk om te doen wat je graag doet, om te zijn wie jij bent om je droom vol passie waar te maken.
Met het besef dat het toelaten van emoties kracht geeft, het opkomen voor jezelf en het erkennen van je gevoeligheid rust geeft startte ik mijn eigen bedrijf op. Ik wil mijn inzichten delen en focus me op die holistische wijze die ik hierboven beschreef. Ik help anderen om weer verbinding te voelen met zichzelf; om hun energie weer te vinden. Ik kijk nu wel eens om me heen en zie zoveel gedoofde vlammen. Zoveel mensen die vastzitten in de sleur van hun leven. Stel je voor dat iedereen zou doen waar zij/hij/x energie van kreeg… Wat zou er dan gebeuren...