Elke moeder kent het wel he..dat heen en weer gesjouw met je kinderen. Dan weer naar het voetbalveld, dan weer spelen bij een vriendje aan de andere kant van de stad en ga zo maar door. En... het houdt niet op als je in een burn-out terecht komt :-). Hun leven gaat gewoon door. Zo ook in maart, 2019.
Ik zou samen met mijn oudste zoon een weekend naar Berlijn gaan. Dit stond al maanden gepland, alles was geboekt. Een paar weken voor ons vertrek stortte ik echter in, ik raakte, wat later bleek, in een burn-out. Ik sliep slecht, had veel paniekaanvallen en was eigenlijk gewoon "op". Hoe moest dat nou met ons tripje? Ik twijfelde of ik wel moest gaan.
"Ik twijfelde of ik wel moest gaan."
Was ik wel stabiel genoeg? Zou ik mijn zoon van tien in de gaten kunnen houden als we op drukke plekken waren? Stel dat het nou niet goed zou gaan met mij, wat moest ik dan doen? En we moesten er überhaupt nog komen.. Maar ja, hij keek er zo naar uit en ik ook..
Een lange reis
Na heel wat wikken en wegen ben ik, ondanks alle twijfels, gegaan. Samen reden we naar een Duits vliegveld waar vandaan we vervolgens naar Berlijn vlogen. Na de autorit van 5 kwartier was ik al kapot... en we waren er nog lang niet. Toch was er een innerlijke “drang”om dit vol te houden voor ons samen.
In retro-perspectief hebben we een heerlijk weekend gehad. We huurden een auto en hebben heel Berlijn doorgereden. We zijn verdwaald in een indrukwekkend doolhof. We ontbeten bij de Mac Donalds. We hadden lol en veel goede gesprekken.
Minder actief
Hoewel ik op dat moment genoot, was ik ook vaak te moe en overprikkeld. We konden lang niet alles bezichtigen wat ik graag had willen zien. We spendeerden veel tijd op onze hotelkamer, lekker chillen in bed. Ik had mijn kinderen al vrij vroeg tijdens mijn burn-out verteld dat ik door een moeilijke periode ging en dat ik erg moe en verdrietig was. Mijn zoon wist dus van te voren dat we niet zo actief zouden zijn als dat hij anders van mij gewend was.
Maar ondanks het feit dat hij wist dat ik niet zoveel energie had, voelde ik me heel vaak schuldig. Begreep hij het wel echt? Toen hij in Berlijn op een speelplein vroeg of ik met hem wilde spelen, vocht ik tegen de tranen omdat ik er geen energie voor had. Had ik er wel goed aan gedaan? Gelukkig kan ik nu zeggen dat dat mijn zoon en ik herinneringen voor ons leven hebben gemaakt in Berlijn. Laatst zei hij nog tegen mij: wanneer gaan we weer een keer een lang weekend weg samen?
"Ik heb in deze periode ook vaak wat meer naar mezelf geluisterd."
Alles moet
Los van toen in Berlijn heeft het moederschap mij er sowieso doorheen gesleept. Het gaf me elke dag een reden om op te staan en dat gaf ritme. Ik moest eruit om ze naar school te brengen, ik moest eten koken omdat ik niet elke dag friet wou halen, ik moest ze naar bed brengen ‘s avonds. En ik zeg moest omdat ik dat ook zo voelde.
Maar, hoewel ik dus veel dingen van mezelf moest doen, heb ik in deze periode ook vaak wat meer naar mezelf geluisterd. Zo heb ik mijn oudste thuis gehouden van de voetbal en met mijn dochter afspraken gemaakt omtrent speelafspraakjes. En zoals gezegd, in Berlijn besloot ik wat vaker te rusten dan dat ik normaliter zou doen. Ging dat zonder slag of stoot? Natuurlijk niet.
Wat hielp was dat een bijzonder iemand ooit tegen mij zei: “Len, eerst jij en dan de rest”. Dat heb ik altijd onthouden en op de momenten dat ik mij schuldig voelde vulde dit zinnetje mijn gedachte.
The worst of best mom?
Dus, af en toe voelde ik me in Berlijn, en ook op andere momenten tijdens mijn burn-out the worst mom ever, achteraf zie ik dat ik mijn kinderen hele mooie levenslessen heb meegegeven. Zo heb ik laten zien dat het oké is dat je moe en verdrietig bent, dat je tijd voor jezelf mag nemen om te helen en dat je je emoties mag laten zien en mag delen.
Was ik met de kennis van nu ook naar Berlijn gegaan? Ik weet het niet. Ik denk dat er geen goed of fout is in zulke processen, maar dat het zo belangrijk is dat je beseft dat je pas goed voor je kinderen kan zorgen, als je eerst voor jezelf zorgt.
Ben jij ook een "burningmom"? En wil je graag ervaringen delen? Dan kom ik graag met je in contact. Stuur je mij een berichtje?
Meer weten?
Sarah van Wolputte heeft een sprookje geschreven voor kinderen over stress, burn-out en balans. Hier lees je een interview met haar.